SUSMA
Ben bir kadınım. Nefesim yetene kadar değil, ömrüm yetene kadar değil, bir köşede cansız bedenim bulunana kadar değil. Başarılarımla bilsinler, beni benden tanısınlar gazete/haber manşetlerinden değil. Bir gün beni haberlerde kendini astı diyerek görürseniz inanmayın çünkü ben hayatımı seviyorum. Bir gün beni camdan atlayan genç kız diyerek görürseniz de inanmayın çünkü ben yüksekten korkarım. Gene bir gün beni evde öldürülmüş olarak bulundu derlerse inanmayın çünkü ben evde tek kalamam korkarım. Ben annemi üzmekten korkarım. Ben hayatta yaşayamadan gittiklerimden korkarım. Geride bırakacaklarımdan, yaşamak isteyip yaşayamadıklarımdan ve de içimde ki çocuk kalan yanımı üzmekten korkarım, tıpkı şimdiye kadar canice öldürülen hemcinslerim gibi. Hepsinin farklı hayatları, yaşam savaşları ve de hayalleri vardı. Ne mi oldu? CANİCE SON BULDU. Atılan yardım çığlıkları yankılanırken kulaklarımızda her gün, her saat ve her dakika bir kayıp daha veriyoruz bu kara batağa. Kimi çocuklar annesiz