Zaman
Bir boşluğun içinde savrulurcasına öyle anlamsız, öyle hiç. Kimler geldi geçti şu ahir zamanın içinde binler, yüzbinler. Ne getirdiler, neyi götürdüler. Hayat bir nefesten ibaretken bu sonsuzluk denizinde koşturmaca neden? Bu günümüz kesin değilken yarınımıza palan yapmak da neden? Ahh gönlü deli ruhu çocuk bedenim bu diklenmek neden? Bakıyorum geride bıraktıklarıma kimler gelmiş geçmiş, neler değişmiş. Neler beni ben yapmış? Bir gam düşer yüreğimin en ücra köşelerine, bir yangın filizlenip boy gösterir derinlerde. Susar zaman, akar hayat, bir cam kenarında oturur izlerim bende. Bir yudum suya muhtaç olan serçeler gelir gözlerimin önüne, hayata tutunma isteği doğar aniden. Bir zeytin dalı olurum içten içe hoşluk yayarım kollarımın uzandığı her yere. Bir bahar esintisi olur uzaklardan tanıdık bir koku gelir burnuma, gelir ve burnumun direği sızlar... Bir özlem olur akar gözlerimden bir çare her damla yaş. Sabır der dilim; sabır ey gönül! Ah kalbi çocuk kalan yanım bir